Profesor Jan Gaj (1943 - 2011), wychowanek Uniwersytetu Warszawskiego, fizyk eksperymentator, był jednym z inicjatorów badań półprzewodników półmagnetycznych i światowym autorytetem w tej dziedzinie. Jest autorem ponad 170 prac naukowych. Wydał (wraz z J. Kossutem) fundamentalną monografię “Introduction to the Physics of Diluted Magnetic Semiconductors”. Zajmował się badaniami półprzewodnikowych, niskowymiarowych struktur kwantowych, właściwościami kropek kwantowych jako nieklasycznych źródeł światła, zjawisk związanych ze spinem nośników ładunku i ekscytonów. Twórca wielu oryginalnych wykładów zarówno dla studentów fizyki jak i innych wydziałów Uniwersytetu. Autor podręcznika akademickiego „Elektryczność i magnetyzm”. Współautor dwu podręczników dla licealistów. Wybitny popularyzator fizyki (np. książka „Laboratorium fizyczne w domu”), Przewodniczący Komitetu Redakcyjnego miesięcznika „Delta”, wiceprzewodniczący Komitetu Głównego Olimpiady Fizycznej.
Pracował na Uniwersytecie Warszawskim od 1965 r., był jego profesorem od 1992 r. Wykształcił wielu fizyków-eksperymentatorów. Ukształtowała się wokół niego kilkunastoosobowa grupa badawcza, tworząca obecnie Laboratorium Ultraszybkiej Magnetospektroskopii Nanostruktur Półprzewodnikowych.